COLUMN Prikkels

Prikkels

Het is me inmiddels al vaker gebeurd. Niet twee of drie keer. Nee, meer. Ik kom dan ergens waar ik me niet helemaal senang voel. Niet omdat anderen vervelend tegen me doen. Ook niet omdat ik me dan in een omgeving bevindt waar ik niet zoveel mee heb. Nee, ik ben dan op een locatie waar ik teveel prikkels krijg. Je zit bijvoorbeeld ergens wat te drinken en jawel opeens gaat de volumeknop om en staat de muziek een stuk harder. Of je loopt langs een etalage en ziet wat moois wat je wilt kopen, je gaat naar binnen. En jawel, binnen is het een herrie van jewelste. Of in de donkere dagen van het jaar kom je op de ene plek nog meer knipperende en flikkerende lichtjes tegen dan op de andere plek.

Nu dacht ik altijd dat dit mijn probleem was. En dat is het natuurlijk ook, maar niet alleen. Want afgelopen maand las ik een berichtje van een supermarkt in Brabant die één keer per week een stilte-uurtje invoerde. Op een morgen in de week kunnen mensen dan in alle stilte hun boodschappen doen. En dat gaat best ver. Zo vraagt de kassière niet eens of je nog zegeltjes wil. En nog verder: ook de lichten schijnen minder fel en de vakkenvullers vullen even geen vakken. Al met al behoorlijk wat anders dan de dagelijkse gang van zaken in de supermarkt.

De actie van de supermarkt waardeerden mensen overigens heel verschillend. Sommige klanten stapten de winkel binnen en dachten dat er iets ergs gebeurd was. Kun je nagaan hoe we aan prikkels gewend zijn geraakt…. Andere klanten waren er superblij mee. Voor mensen met autisme, burn-out klachten en hersenletsel zijn al die prikkels geen feestje. Voor hen was dit een uitkomst.

Dit onderwerp leent zich nu niet meteen voor politiek. Maar het zou niet verkeerd zijn dat we met z’n allen eens nadenken over alle prikkels die we binnen krijgen. En vooral ook welke prikkels we afgeven. Er zijn dus grote groepen mensen die er echt last van hebben en die om die reden bijvoorbeeld een winkelcentrum mijden. Daarmee missen de winkels een aantal klanten, maar deze mensen missen wellicht heel wat contacten. Voor hen is deze (geluids)barriére een hele serieuze aangelegenheid.

Kijk, over smaak kun je twisten. Zo mijd ik bepaalde winkels vanwege de muziek die je bij binnenkomst stampend tegemoet komt. Voor mij is dat niet plezierig winkelen, omdat ik sowieso van rust houd.  Bovendien ben ik ook nog eens, net als drie miljoen andere Nederlanders, liefhebber van klassieke muziek. En ja, dat sluit niet persé alle andere muziek uit. Maar je kunt je er wel aan irriteren als iets je op die manier opgedrongen wordt. Voor mij daarom graag plaatsen waar niet teveel prikkels zijn! Voor mij dus vooral een kwestie van smaak. Voor anderen is het echter noodzaak. Mensen met autisme, burn-outklachten en hersenletsel zouden blij zijn met heel wat minder prikkels. Alleen dat lijkt me al een goede prikkel om er eens rustig over na te denken!

Arjan Kosten, fractievoorzitter

Bron: Column op www.papendrecht.net, 9 oktober 2018.